«وَ لا تَحْسَبَنَّ اْلَذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اْللَّهِ اَمْواتَاً بَلْ اَحْياءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرزَقُونَ.»
آنان كه در راه خدا كشته مي‌شوند مرده نپنداريد بلكه آ‌ن‌ها زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزي مي خورند.
با سلام و درود به رهبر كبير انقلاب و رزمندگان و شهدا عزيز وصيت‌نامه‌ي خود را شروع مي كنم.
پدر و مادر عزيزم، اگر من سعادت نصيبم شد كه شهيد شدم ناراحت نشويد، حتي بايد افتخار كـنيد كه فرزندتان در راه خدا كشته شد و به نداي «هَلْ مِنْ ناصِرُ يَنصُرنْي» حسين زمان پاسخ گفت. پدر و مادر عزيزم مرا حلال كنيد كه فرزند خوبي براي شما نبودم و من سختي‌هاي شما را جبران نكردم.
اين شهدا امانت‌هايي هستند كه خداوند به دست شماها سپرده و بعد آن را پس مي گيرد كسي كه نمي گذارد فرزندش به جبهه برود به امانت خدا خيانت كرده است.
پدر عزيز، مي دانم از اين كه دومين فرزندت را در راه خدا مي دهي كمي ناراحت مي شوي ولي صبر كن كه صبر اساس كار است.
مادر مهربانم، تو هم بايد صبر داشته باشي و مانند مادر علي اكبر و علي اصغر صبر داشته باشي.
برادران و خواهرانم، ان شاالله كه شما راه شهدا را ادامه دهيد، تا خون در رگ شماست از دين و ناموس خود دفاع كنيد و خواهرم تو با حجاب خود مي تواني به آمريكاي جنايتكار و صداميان كافر پاسخ دهي كه ما راه شهدا را ادامه مي دهيم و مبارزه مي كنيم و حجاب خود مبارزه است.
چند كلمه با دوستان دارم: برادران عزيز مي دانيد كه مبارزه و جنگ احتياج به نيرو دارد و رزمنده مي خواهد، اميدوارم كه شما هم وارد صحنه‌ي جنگ شويد وادامه دهنده‌ي راه شهدا باشيد. همشهريان عزيز اميدوارم كه شما به مبارزه‌ي خود بر عليه دشمنان اسـلام ادامه دهيد و امام بزرگوار را تنها نگذاريد و هر كس كه مي تواند به جبهه برود كه واجب كفايي است و اگر نتوانستيد با كمك‌هاي نقدي و جنسي خود رزمندگان را ياري كنيد، اميدوارم كه روزي شهر ما به نام شهر خون و شهادت و شهر مبارزه نامگذاري شود. ضمناً روي قبرم بنويسيد:
من به خود نيامدم اين‌جا كه به خود باز روم
آن‌كـه آورد مـرا بـاز بـرد در وطـنـم
مــرغ بـاغ ملـكوتـم نـيـم از عـالـم خـاك
چـند روزي قفـسي ساخته‌اند از بـدنم
والسلام، خداحافظ
محمّد علي قوس 12/12/65
سلام
چرا عکس ایشون رو قرار ندادید؟