« وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ الَّذِينَ إِذَا أصَابَتْهُم مُّصيِبَهٌ قَالُواْ اِنَّا لِلَّهِ وَ إِنْا اِليهِ رَاجِعونَ.»
و مژده به صبر كنندگان آنان كه چون به حادثه اي سخت و ناگوار دچار شوند صبوري پيشه كنند و گويند ما از سوي خدا آمده و به سوي او رجوع خواهيم كرد.
امام حسين(ع) مي فرمايد: و حال كه بدنهاي ما براي مرگ آفريده شده پس چه بهتر كه اين مرگ در راه خدا باشد.
همه بايد بدانند من آگاهانه و با انتخاب خود، در اين راه قدم گذاشتم و هدفم الله است و از آن زمان من اين راه را در زندگي انتخاب كردم. لذا اگر توفيق بيشتري پيدا كردم و سعادت نصيبم شد و توانستم رستگار شوم و در اين راه شهيد شوم هيچكس مسؤول مرگ و شهادتم نيست. اميدوارم به جاي آنكه براي من بگريند و عزاداري كنند از خداوند متعال و رحيم طلب آمرزش و عفو براي خطاها و غفلت هاي گذشته ام بكنند.
پدر و مادر عزيزم: به خدا سوگند شمايي كه بعد از الله تمام وجود هستيم از شماست و من نتوانستم قدر يك لحظه از زحمات طاقت فرسا و كمرشكن شما را بدانم از اينكه گاهي ناداني كردم و نتوانستم احترام لازم را مبذول دارم از شما پوزش مي خواهم، اميدوارم كه شما از مرگ من غمگين و افسرده نشويد و همچنان در مسير الي الله و اسلام راستين و خط امام خميني پيشرو باشيد و من تا انتقام خون حسين(ع) و تمام شهيدان را نگيرم از پا نخواهم نشست.
قرآن كريم مي فرمايد: به درستي كه خداوند جان و مال مؤمنين را به بهـاي بهشت مي خرد، در راه خدا جهاد كنيد بكشيد و كشته شويد.
از ملّت غيور و رزمنده ي ايران مي خواهم كه وحدت خود را منسجم تر نمايند و هر چه در توان دارند به دهان دشمن خدا و دشمن اسلام بكوبند.
برادران عزيزم: اگر من توانستم به معشوق خودم برسم و شهيد شوم اسلحه ي مرا برداريد و راهم را كه همان راه في سبيل الله است ادامه دهيد.
والسلام
علي نظري ۶۰/۱۱/۲۱
زندگی نامه :
سخن از بزرگمردي است كه دنيا را به خاطر ديدار يار رها كرد و عاشقانه سر بر زانوي عشق نهاد …
مادر به خاطر علاقه‌ي فراوان به مولي‌الموحدين(ع) نامش را به نام «علي» مزيّن نمود تا چون علي(ع) با شمشير عدل به مصاف بي‌عدالتي رود و نامش زينت‌بخش هميشگي صفحات تاريخ گردد.
شهيدي كه از نظر اخلاق زبانزد خاص و عام بود. راه رفتنش، نگاه كردنش و شوخ طبعي‌هاي او همه و همه آتش به جان بازماندگان زده است و عطر ياد او همچنان دوستان را به روزهاي با او بودن ميهمان مي كند.
زمزمه او در هنگام نيايش با پروردگار و صداي هق هق گريه‌اش در خلوت و تنهايي براي طلب آمرزش و شهادت در تار و پود سجّاده‌اش لانه كرده است. «خوشا به حال آن كه چون صدا زند يار را، جواب دهد او را»
به حق كه مقتدايش علي(ع) بود. چرا كه كمك به فقرا و نيازمندان را هرگز فراموش نكرد. وي خطي خوش داشت و سخنان و جملات امام خميني(ره) را با خطي زيبا و هنرمندانه بر سينه‌ي پارچه مي‌نوشت.
بسيجي مخلصي بود كه در روزهاي جنگ دوبار به جبهه اعزام شد و آن هنگام كه پا به ديار «شوش» گذاشت پس از شركت در حماسه‌ي «فتح المبين» به نداي حق لبيك گفت و در جوار حق آرميد.
به برادرانش مي‌گويد: «اگر من توانستم به معشوق خود برسم و شهيد شوم اسلحه‌ي مرا برداريد و راهم را كه همان راه في سبيل اللّه است ادامه دهيد.»